من برگشتم

به لطف یکی از دوستان، در کمال ناباوری به بخش زیادی از آرشیو مطالب وبلاگم دسترسی پیدا کردم!

سلام! من کیانا هستم در حال حاضر ایام 23 سالگی عمرم رو سپری میکنم

روزهای زیادی از اون دوران باشکوهِ (!) وبلاگ نویسیم میگذره، خیلی اتفاق ها افتاده که اون کیانا کوچولویی که میخواست به خورشید برسه رو تغییر داده، ولی من همچنان عاشق نوشتن و نقاشی کشیدن هستم. هنوز هم وبلاگ نویسی رو یک کار بسیار لذت بخش میدونم هرچند با وجود رسانه های پر مخاطبِ فضای مجازی، دیگه کسی به ما وبلاگ نویس ها اهمیت نمیده ولی خواستم بگم که من هنوز هم امیدوارانه میجنگم. حتی اگه با نوشته هام بتونم روی یک نفر هم تاثیر بذارم یعنی بُردم;)

به لطف یکی از دوستان در کمال ناباوری به بخش زیادی از آرشیو مطالب وبلاگم دسترسی پیدا کردم، بنابراین تصمیم گرفتم تا اونجایی که در توانم هست مطالب 2 وبلاگ گذشته (دوران نوجوانی من) و (آ مثل آواتار) رو اینجا بازگردانی کنم. 

امیدوارم سرویس دهنده ی "بلاگ بیان" هم مثل میهن بلاگ به ما خیانت نکنه و برای کاربرهاش احترام قائل باشه...

بگذریم...

بازگشت مطالب گذشته انگیزه ای دوباره به من داد برای نوشتن، به نظرم ما آدم ها میتونیم با دست هامون کارهای ارزشمندی بکنیم.

خدا بیخودی توی کتابش به قلم قسم نخورده...

بعد از بارگذاری مطالب قبلی، مجددا شروع به نوشتن میکنم. امیدوارم که بتونم تاثیرگذار باشم

مطلب ویژه ی دانش آموزان دبستان فردوس و معلمان عزیز

و امرهم شورا بینهم
 (در کار هایتان با یکدیگر مشورت کنید)

سلام به همگی دوستان
همه ی ما میدانیم که دوران شورای دانش آموزی مدارس و همچنین
مدرسه ی ما آغاز شده.من کیانا پرویزی کلاس ششم خانم امیری نژاد
یکی از کاندیدهای شورای مدرسه هستم . شما باید به کسی رای بدید
که خواسته هایتان را به گوش مسئولین برساند.
اگر به من رای بدید خواسته هایتان را به گوش اولیای مدرسه و
مسئولین آموزش و پرورش میرسانم.
بچه ها دوران تحصیل پدر و مادرهایمان دوران سختی بود.با آن نیمکت های
سفت و سرد که بدن آدم در سرما رویشان خشک میشدو اکثر لباس شاگردان
پاره یا فرسوده میگردید.
ولی چرا ما باید اکنون هم سختی های ان دوران را بکشیم؟
اگر به من رای بدید نمیگذارم که دیگر کسی در مدرسه روی این نیمکت ها
بنشیند و درس بخواند. کاری میکنم تا نیمکت های قدیمی برداشته شود و
به جایشان نیمکت های راحت تری بگذارند.
راستی چرا فقط کلاس ششمی ها باید دی تا شو داشته باشند؟باید تمام
مدرسه بتواند از دی تا شو هایی که توی کلاس هایشان هستند استفاده کند.
وظعیت آب سرد کن را که دیگر چی بگم.
توی پاییز که هوا گرم تر است آبش انگار از توی آبگرم کن بیرون آمده ولی
توی زمستان که کم تر به آب خنک احتیاج داریم آبش یخ یخ است.
این مشکلات را به کمک مسئولین رفع میکنم و امکاناتی از قبیل:
نیمکت های نو ، دی تا شو در هر کلاس ، آب سرد کن سالم ، کتاب خانه ای
برای تمام مدرسه ، سرویس بهداشتی تمیز و سالم ، زیبایی هایی
در محیط مدرسه از جمله(درخت های بهاری، گل و بوته ، رنگ های شاداب برای
کلاس ها و دیوار های داخلی و بیرونی مدرسه و...)میگذارم.
پس با همکاری دیگر مدرسه را آباد کنیم

رای فراموش نشه!!!!!!.....

یادتون نره ها......
راستی دوستان عزیز

نظرات ارزنده ی خود را در جهت بهبود مدرسه در وبلاگ ثبت کنید...

22 مهر 1392

داستان سوار بر لاکپشت

کسایی که توی داستان باهاشون آشنا میشید:

نیما رول اصلی داستان

 

. شهیار پسر عمه ی نیما

. پرتو دختر خاله ی نیما

و با حضور لاک پشت شگفت انگیز

بابابزرگ پایه. و.......

تا به حال شنیدین  که بچه ها میگن:رسیدیم و رسیدیم کاشکی نمیرسیدیم تو راه بودیم خوش بودیم سوار لاک پشت بودیم؟

ما هم یعنی من خونم خانوادم و کل شهرمون یه روزی تو راه بودیم و سوار لاک پشت بودیم.این یه خاطره از دوران کودکی منه که

براتون تعریف میکنم.

یه روز من و پسر عمم شهیار داشتیم تو کوچه پس کوچه های شهرمون یا بهتره بگم جزیره ی کوچیکمون قدم میزدیم که یهو یه چیز غول پیکر سبزرودیدیم که از توی آب دریا پرید بیرون اون جونور سبز بود چشمای گنده ای داشت و یه لاک بزرک هم روی کولش بود .

شستم خبر دار شد که اون یه لاک پشت گندس و الآن توی سناریو من و پسر عمم باید فرار کنیم یه جیغی کشیدیم و جفت پا داشتیم و جفت پا دیگه قرض گرفتیم و ال فرار . داشتیم میدویدیم که لاک پشته رو دیدیم که هنوز ولکن ما نبود هی از تو آب شنا کنان دنبالمون بود و یه چیزی هم انگار هی میگفت.انگار میگفت صبر کنید ! وایسید ! کاری باهاتون ندارم . یه اخطار دارم .

ولی ما از روی وحشتمون هی میدوییدیم . اون هم هی دنبالمون بود.مثه ......

برید ادامه ی مطلب

22 مهر 1392

آموزش گام به گام کشیدن باب اسفنجی

سلام امروز از باب اسفنجی
یه مطلب گذاشتم که اون هم طرز کشیدن
این شخصیت باحال و دوست داشتنیه.

حالا برید ادامه ی مطلب

8 مهر 1392

 

بدون مادر

  سلام سلام 
 بلاخره وبم و آپ کردم و آپم رو با یه داستان
که از خودم ساختم شروع کردم.
این داستان رو تقدیم میکنم به تمام مادر های عزیز
که برای ما این همه زحمت میکشن تا ما کمبودی نداشته باشیم.

                                          

  بدون مادر   

آسنا دختری14 ساله بود که پدرش را از دست داد.او به همراه مادرش
در خانه ای کوچک که به سختی اجاره کرده بودند زندگی میکرد.
مادرش از راه پرورش گل و گیاه و فروش آنها پول در می آورد و میتوانست
زندگی کوچک و ساده ی خود و دخترش را راه اندازد.روزی آسنا
از مدرسه برگشت . لباس هایش را در آورد و خواست به حیوان
خانگی اش فی فی غذا بدهد.تا غذا را به سمت فی فی برد
فی فی سرش را تکان داد و تمام غذاها روی زمین آشپز خانه
که
ریخت.مادر آسنا وقتی از راه رسید و غذاهای روی زمین را دید
خیلی ناراحت شد و به آسنا گفت:((دخترم!این حیوون خونگی تو
جز درد سر چیزی برای من نداشته.من دیگه خسته شدم بهتره
فی فی رو از خونه بندازیم بیرون.))آسنا خیلی به فی فی علاقه مند بود
پس حرف مادر را رد کرد و گفت:((مامان خودتم خوب میدونی که من
هیچ وقت فی فی رو ول نمیکنم.من به فی فی عادت کردم.))
مادر آسنا توضیح داد:((یادته!یادته اون دفعه روی رختخواب
من دسشویی کرد یا........

   خواهشا برید ادامه ی مطلب  
 

 

 

یا....یادته اون دفعه گل هام رو خورد! یا ....

     بسه دیگه مامان خب فی فی یه خرگوشه اون دوست داره گل و گیاه بخوره.
و همینطور ادامه دادن تا  دعوایشان شد.
آسنا رفت در اتاقش و روی تخت دراز کشید و در حالی که فی فی رو در آغوش گرفته بود گریه میکرد.
وقتی ناهار حاضر شد مادر آسنا را صدا زد ولی او نیامد تا ناهار بخورد.مادرش مجبور شد
تنهایی غذا بخورد.آن ها ساعت ها باهم قهر بودند.
.
.
.
.
در مکانی خارج از شهر هم مخترعی شیطانی کار دستگاهی را به اتمام رساند که
میتوانست هر چیزی را که میخواست ناپدید کند. فقط کافی بود نام آن فرد یا جسم را
در دستگاه بنویسد آن وقت دستگاه خود به خود آن را ناپدید میکرد.
مخترع ابتدا از غذا ها شروع کرد.اسم تمام غذاها را نوشت و به دستگاهش داد
و دستگاه تمام خوراکی ها را از بین برد.بچه در حال خوردن بستنی بودند که ناگهان بستنیها
ناپدید شدند. یا خانواده ای فقیر به سختی غذایی به دست آورده بودند که آن هم ناپدید شد.
در همان لحظه آسنا از خانه بیرون زد و دید اوضاع شهرآشفته است.ولی محل نگذاشت
او قدم زنان به پارک رفت و روی نیمکتی نشست و مردم را نگاه کرد.مخترع هم که در حال
انجام کار شیطانی اش بود مادری را به همراه فرزندش دید و در دستگاه تایپ کرد مادر و
دستگاه به کار افتاد . آسنا که در حال تماشای مادر و پسری بود ناگهان متوجه شد که
پسر بچه دنبال مادرش میگردد و گریه میکند . آسنا تعجب میکند و با خودش میگوید

 چرا امروز از وقتی بیرون آمدم شهر رنگ و روی عجیبی داره؟
نمفهمم نکنه به خاطر این باشه که من با مادرم قهرم و الان ناراحتم و
دارم همه چیز رو غیر عادی میبینم؟
ناگهان آسنا دلتنگ مادرش میشود و تصمیم میگیرد با او آشتی کند
او با سرعت به سمت خانه حرکت میکند.
 تا در را باز میکند میبیند خبری از مادرش نیست.به سمت خانه ی عمه اش میرود
که شاید مادرش آن جا باشد ولی در آن جا هم جز دو چشم گریان دختر عمه اش
چیزی نمی بیند.از دختر عمه اش می پرسد:((براچی داری گریه میکنی؟))
دختر عمه اش میگوید:((یه مخترع دیوانه دستگاهی ساخته که میتونه هر چیزی رو
پاک کنه و اون دستگاه اسم مادر و همچنین خود مادر رو پاک کرده . دیگه روی کره ی
زمین مادری وجود نداره!!!!)) و به گریه کردن ادامه داد.
آسنا بغض امانش را بریده بود و اشک هایش گوله گوله بر روی زمین میریخت
با صدایی بغض آلود گفت:((مامان! اگه من با تو اون طوری بر خورد نمیکردم این اتفاق
نمی افتاد. همه اش تقصیر منه. قول میدم.قول میدم تو رو و همچنین تمام مادرها رو نجات
بدم.)) بعد به دختر عمه اش گفت:(( بلند شو! باید دست به کار بشیم.))
اون ها قبل از این که دستگاه همه چیز رو نابود کنه مکان مخترع رو پیدا کردن
آسنا و دختر عمه اش تنها نبودند . اونا گروهی از دوستان خود را با خود آوردند تا بتوانند
دستگاه را نابود کنند.وقتی به آزمایشگاه مخترع رسیدند اون رو دیدند که در حال نوشتن
انواع اسم ها در دستگاه بود آسنا جلو امد و به مخترع گفت:((زود از پای دستگاهی که ساختی
بلند شو و تمام گند کاری هات رو درست کن.)) مخترع گفت:((بلند نمیشم! )) آسنا به همراه
دوستانش به سمت مخترع دویدند و او را گرفتند.ولی ناگهان متوجه شدند که مخترع اسم فرزند را در دستگاه تایپ کرده و الان همه از بین میروند. آسنا در همین فرصت فکری به ذهنش رسید
و اون فکر رو با دوستاش در میان گذاشت.اون ها همگی بلند گفتند ما مادری نداریم و فرزند
کسی هم نیستیم اگر هم باشیم والدینی نداریم که بخواهیم برایشان فرزندی کنیم.
ناگهان دسنگاه خود به خود متوقف شد و آسنا هم اونو از برق کشید.دختر عمه اش گفت(( این حرف هایی
که زدیم که واقعیت نداشتن؟؟!!هاااان)) آسنا گفت ((نه الکی گفتیم.))
همه به جایی که مادر هایشان
آخرین لحظه در آن جا بودند رفتند . آسنا سریع در خانه را باز کرد و به آشپز خانه رفت
ولی دید مادرش در آن جا نبود . بر روی زمین نشست و گریه کرد ولی ناگهان صدایی شنید
که میگفت آسنا جان چرا گریه میکنی من اینجام. آسنا برگشت و دید مادرش با لبخندی شیرین
دست هایش را روی شانه های آسنا گذاشته و صحبت میکند. آسنا پرید در اغوش مادرش
و برای همیشه با او آشتی کرد.        
 

   پایان   
امیدوارم که از داستانم خوشتون اومده باشه پس
نظر بدید 

12 مهر 1392

عنوان رفته گل بچینه

سلام به همگی دوستان
از شما چند تا خواهش داشتم
1-برام نظر بذارید و هر چی دوست دارید
تو نظرات بگید تا براتون بذارم.
2-هیچ کس حق نداره کپی کنه مگر
اینکه منبع رو بنویسه.
3-خواهشا توی نظر سنجی شرکت کنید.
4-چون مطالب به روز میشه به صفحات دیگه ی
وب هم سری بزنید.
5-خوب دیگه همین بود دیگه چیزی به فکرم نمیرسه.
هان راستی حتما به وب دیگر من هم سری بزنید
http://kiyanaparvizi.mihanblog.com/
 

26 خرداد 1392

هوای آلوده

آهای آهای بزرگترا                گوش بدین به حرف بچه ها
ماشیناتون رو پارک کنید        درختارو زیاد کنید
هوای پاکیزه میخوایم            اکسیژن تمیز میخوایم
باید بدونید همگی               اون بالا توی آسمون
بالا تر از رنگین کمون            لایه ای هست
خیلی نازک                        اسمشم هست لایه ی ازون
وقتی ما دود تولید کنیم         لایه ی محافظ ما
نازک میشه                        و نازک ترتا
یهویی پاره میشه                برای افسوس خوردن
فکرشو کنید                       خدای خوب و دانا
برا حفاظت از ما                  این همه لطف کرده
ما خودمون با دستامون         لطفش رو از بین بردیم
جزاش رو هم که خوردیم 

شاعر کیانا پرویزی

---

   نظر یادتون نره  

 

21 خرداد 1392                             

قند عسل

سلام. من قند عسلم. جوجه اردک کیانا. من کیانا رو دوست دارم ولی گاهی اوقات انگار آزار داره. هر چی جیک جیک میکنم هم گوشش بدهکار نیست. البته اون برام یه جای خوب فراهم کرده و همه جور غذایی که من دوست دارم بهم میده. کاهو  سبزی کوکو  نون  گندم و جو .... خلاصه خونه ی کیانا اینا مثل یه بهشت میمونه حتی میتونم توی آب لگنی که تو حمامشون هست تا دلم میخواد شنا کنم و از سبزی کوکوی توی آب مزه مزه کنم خیلی حال میده جاتون خالی. اما یه بدی داره. تنهایی... آره به خدا از اون موقع که من رو از پیش دوستام جدا کردن خیلیییی تنها شدم و مدام با خودم آواز میخونم: جیک جیک جیک جاک جیک جیک جوک جوک جیک جاااک جلیکک
جوک جاکیک جیککک جیکاکجیک جیک و بازم جیک و بازم جیک و جیک
کیانا . مامانش و باباش : ساکت شو جوجهی احمق
وبازم جیک....
_ خفه میشی یا خفت کنم
یه بار دیگه جیک
_ اومدم سراغت دیگه جوجه ی خول و چل
وااااای دیگه نه جیک .... خفه
خ خ خ خ خیله خب الآن میان سراغم و یه کاری دستم میدن . فعلا خدا حافظ


این قصه واقعی بود فقط خودم از زبان جوجه اردکم قند عسل نوشتم

3 خرداد 1392

ایران

ایران ایران ایران
                    ای مهد دلیران ایران
در سرای تو بال میگشایم
                                به سوی آسمان ایران
ایران ایران ایران
                    همیشه جاویدان ایران
از سعدیا حافظ و مولانا
                              که چه گویم به به
از ارگ بم یا که خلیج همیشه فارست
                                                   دیگر نگوبم
ایران من ایران من
                      ایران استوار من
همیشه دوستت دارم ایران من
                                         ایران من




نظر از یادتون نره هااااااااااا......

 

16 اردیبهشت 1392
 

سلام

سلام دوستان!

من کیانای 12 ساله هستم

خوشحال میشم از وب لاگ من بازدید کنید

و نظر بدید!

خواهشا به بغیه ی صفحات وبلاگ هم سری
بزنید.
ممنون میشم 

11 اردیبهشت 1392

مدرسه

باز رسید ساعت هفت و وقت رفتن به مدرسه
وقت گشتن به دنبال وسایل مدرسه
وقت گشتن به دنبال کیف و دفتر خودکار ها
یا که مانتو در نظام مدرسه
ای که تو لوس و تنبلی در تمام اجتماع مدرسه
 تا کی می خوای بی نظمی رو ادامه بدی
در تمام انتظام مدرسه 

11 اردیبهشت 1392