من برگشتم

به لطف یکی از دوستان، در کمال ناباوری به بخش زیادی از آرشیو مطالب وبلاگم دسترسی پیدا کردم!

سلام! من کیانا هستم در حال حاضر ایام 23 سالگی عمرم رو سپری میکنم

روزهای زیادی از اون دوران باشکوهِ (!) وبلاگ نویسیم میگذره، خیلی اتفاق ها افتاده که اون کیانا کوچولویی که میخواست به خورشید برسه رو تغییر داده، ولی من همچنان عاشق نوشتن و نقاشی کشیدن هستم. هنوز هم وبلاگ نویسی رو یک کار بسیار لذت بخش میدونم هرچند با وجود رسانه های پر مخاطبِ فضای مجازی، دیگه کسی به ما وبلاگ نویس ها اهمیت نمیده ولی خواستم بگم که من هنوز هم امیدوارانه میجنگم. حتی اگه با نوشته هام بتونم روی یک نفر هم تاثیر بذارم یعنی بُردم;)

به لطف یکی از دوستان در کمال ناباوری به بخش زیادی از آرشیو مطالب وبلاگم دسترسی پیدا کردم، بنابراین تصمیم گرفتم در اولین فرصت تا اونجایی که در توانم هست مطالب 2 وبلاگ گذشته (دوران نوجوانی من) و (آ مثل آواتار) رو اینجا بازگردانی کنم. 

امیدوارم سرویس دهنده ی "بلاگ بیان" هم مثل میهن بلاگ به ما خیانت نکنه و برای کاربرهاش احترام قائل باشه...

بگذریم...

بازگشت مطالب گذشته انگیزه ای دوباره به من داد برای نوشتن، به نظرم ما آدم ها میتونیم با دست هامون کارهای ارزشمندی بکنیم.

خدا بیخودی توی کتابش به قلم قسم نخورده...

بعد از بارگذاری مطالب قبلی، مجددا شروع به نوشتن میکنم. امیدوارم که بتونم تاثیرگذار باشم

فراموشکاری

هربار مطالعه و نوشتن رو کنار گذاشتم، از خودم فاصله گرفتم؛ دور و دورتر شدم از اون کسی که میخواستم باشم احساس میکنم دارم به یک خواب عمیق فرو میرم، هرچه رو به بزرگسالی حرکت میکنم، فراموشی بیشتر از قبل روی افکار و قلبم پرده میندازه.

اگه این بزرگسالیه من نمیخوامش! خدایا قرارمون یادته هنوز؟ وقتی کوچولو بودم بهت گفتم نذار اونقدری بزرگ بشم که قاطی بشم با آدم بزرگها... سریع منو ببر پیش خودت تا وقت نکنم خیلی فراموشت کنم

هنوزم سر قولم هستما! فقط ببخشید که یادم میره قولم رو... خاصیت بزرگسالیه. زمین سرد و آدمهای هزار رنگ و ویترین های مغازه ها و دود و گرد و غبار... بایدم فراموشم بشه!

اصلا بگو ببینم منو آوردی زمین که چی بشه؟ یادم نمیاد خدا جون! گرد و غبار ذهنم رو پوشونده

داره کم کم دیر میشه باید آماده بشم. کمکم کن وسایلمو جمع کنم